نقش عوامل طراحی در ارتقای سلامت و پیاده روی ساکنان ، نمونه موردی محله مطهری مشهد

تحولات اخیر در زندگی شهری، مانند افزایش استفاده از خودرو­های شخصی و به تبع آن احداث پی­در­پی بزرگراه­های شهری و افزایش آلودگی­های زیست­محیطی موجبات توجه جامعه جهانی به مقوله سلامت شهروندان در سطح شهر و فضاهای عمومی را فراهم نموده است. به گونه­ای که امروزه این مفهوم در شهرها و زندگی شهری به دلیل افزایش جمعیت، به مثابه پیش شرط ابعاد سه­گانه توسعه پایدار توسط سازمان بهداشت جهانی­، قلمداد شده و به عنوان یکی از ابعاد مهم طراحی و برنامه­ریزی شهری مورد توجه است. این مسئله در سطح شهرهای ایران به ویژه کلانشهرهای تهران، مشهد و تبریز در قالب کمبود فعالیت بدنی و بروز انواع بیماری­های قلبی، عروقی و تنفسی نمود یافته است. این مقاله با هدف بررسی ارتباط میان طراحی شهری و پیاده مداری با مقوله­های سلامت عمومی و فعالیت بدنی در محله مطهری کلانشهر مشهد، سعی در لزوم برنامه­ریزی برای این دیدگاه دارد. روش مورد نظر در جمع­آوری و تحلیل داده­ها متکی بر روش پیمایشی و همبستگی می­باشد. نتایج این مقاله نشان می­دهد که رعایت معیارهای اجتماعی _ فرهنگی و فیزیکی _ محیطی در طراحی محله، نقش مهمی در ارتقای پیاده­روی و تحرک آن دارد. همچنین عوامل زیباسازی محله، آرام­سازی ترافیک، آموزش و اطلاع­رسانی به عنوان مهمترین شاخص­های تأثیرگذار بر پیاده­روی و سلامت عمومی به شمار می­روند. در انتها تبیین مدل نحوه ارتباط عوامل محیطی _ فیزیکی و اجتماعی _ فرهنگی با فعالیت بدنی و پیاده­روی به عنوان دستاورد اصلی تحقیق قابل ارائه می­باشد.